Conjugaison et définition du verbe DISGRACIER

Retour à l'accueil

Liste des verbes en D

Auxiliaire utilisé : avoir
Terminaison : -ier
Définition : disgracier /dis.ɡʁa.sje/ transitif 1er groupe
Priver quelqu’un de ses bonnes grâces, de la faveur qu’on lui accordait jusqu’ici.
(Forme passive) Avoir quelque chose de défiguré, de difforme en sa personne ; avoir un physique ingrat.

Indicatif

Présent

je disgracie
tu disgracies
il disgracie
nous disgracions
vous disgraciez
ils disgracient

Plus-que-parfait

j'avais disgracié
tu avais disgracié
il avait disgracié
nous avions disgracié
vous aviez disgracié
ils avaient disgracié

Futur simple

je disgracierai
tu disgracieras
il disgraciera
nous disgracierons
vous disgracierez
ils disgracieront

Passé composé

j'ai disgracié
tu as disgracié
il a disgracié
nous avons disgracié
vous avez disgracié
ils ont disgracié

Passé simple

je disgraciai
tu disgracias
il disgracia
nous disgraciâmes
vous disgraciâtes
ils disgracièrent

Futur antérieur

j'aurai disgracié
tu auras disgracié
il aura disgracié
nous aurons disgracié
vous aurez disgracié
ils auront disgracié

Imparfait

je disgraciais
tu disgraciais
il disgraciait
nous disgraciions
vous disgraciiez
ils disgraciaient

Passé antérieur

j'eus disgracié
tu eus disgracié
il eut disgracié
nous eûmes disgracié
vous eûtes disgracié
ils eurent disgracié

Conditionnel

Conditionnel présent

je disgracierais
tu disgracierais
il disgracierait
nous disgracierions
vous disgracieriez
ils disgracieraient

Conditionnel passé 1ère forme

j'aurais disgracié
tu aurais disgracié
il aurait disgracié
nous aurions disgracié
vous auriez disgracié
ils auraient disgracié

Conditionnel passé 2ème forme

j'eusse disgracié
tu eusses disgracié
il eût disgracié
nous eussions disgracié
vous eussiez disgracié
ils eussent disgracié

Subjonctif

Subjonctif présent

que je disgracie
que tu disgracies
qu'il disgracie
que nous disgraciions
que vous disgraciiez
qu'ils disgracient

Subjonctif imparfait

que je disgraciasse
que tu disgraciasses
qu'il disgraciât
que nous disgraciassions
que vous disgraciassiez
qu'ils disgraciassent

Subjonctif passé

que j'aie disgracié
que tu aies disgracié
qu'il ait disgracié
que nous ayons disgracié
que vous ayez disgracié
qu'ils aient disgracié

Subjonctif plus-que-parfait

que j'eusse disgracié
que tu eusses disgracié
qu'il eût disgracié
que nous eussions disgracié
que vous eussiez disgracié
qu'ils eussent disgracié

Impératif

Impératif présent

disgracie
disgracions
disgraciez

Impératif passé

aie disgracié
ayons disgracié
ayez disgracié

Infinitif

Infinitif présent

disgracier

Infinitif passé

avoir disgracié

Participe

Participe présent

disgraciant

Participe passé

disgracié
ayant disgracié

Version classique - Contact - Règles de confidentialité